Prawna

Sprawiamy, że strony internetowe są użyteczne i możliwe do przeżycia dla każdego, niezależnie od jego niepełnosprawności, zaburzeń, chorób czy urazów.

Nasze rozwiązanie jest trwałe i działa nawet po aktualizacjach i rozszerzeniach.

WCAG to skrót od Web Content Accessibility Guidelines i zawiera wytyczne dotyczące dostępności treści w Internecie. WCAG ukształtował standard przepisów dotyczących dostępności treści internetowych w większości krajów świata.

WCAG zostały stworzone przez World Wide Web Consortium, znane jako W3C, aby zająć się aspektem dostępności stron internetowych. W3C zostało założone w październiku 1994 roku w MIT Laboratory for Computer Science (MIT/LCS). Wśród członków założycieli jest kilku czołowych naukowców, a do końca 2019 roku organizacja liczy ponad 440 członków, w tym liderów z biznesu, organizacji non-profit, uniwersytetów i różnych agencji rządowych.

Początkowo W3C koncentrowało się na standaryzacji protokołów internetowych, aby strony i narzędzia internetowe były ze sobą kompatybilne. Każdy standard W3C jest wielokrotnie sprawdzany, testowany i analizowany, zanim zostanie zatwierdzony przez członków.

Dostępność Internetu była wczesnym zagadnieniem, którym zajęła się organizacja W3C. Pierwsza wersja WCAG została opublikowana w 1999 roku. W 2018 roku nastąpiła rewizja, w wyniku której powstała znana nam dzisiaj wytyczna WCAG 2.1.

Pełny WCAG jest niezwykle długi i złożony, zawiera wiele różnych punktów i wymogów dla operatora strony internetowej. Jednak podstawowa zasada wszystkich opracowanych punktów opiera się na 4 zasadniczych zasadach: perceptible, operable, understandable i robust.
Oto szczegóły:

WCAG nie jest prawem, ale wiele rządów przyjęło wytyczne jako standard dla swoich ustaw o dostępności. Oto krótki przegląd przepisów dotyczących dostępności w Unii Europejskiej:

W 2010 r. urzędnicy UE przyjęli WCAG 2.0 poziom AA jako obowiązkowy dla wszystkich oficjalnych stron UE i rozszerzyli go na wszystkie platformy internetowe sektora publicznego. W 2018 roku uwzględniono kryteria WCAG 2.1. UE przyjęła również WCAG jako standard dla nowego Europejskiego Aktu Dostępności (EAA), który wejdzie w życie w 2025 roku i będzie uzupełnieniem obecnych przepisów.

Ignorowanie WCAG niesie ze sobą ryzyko prawne, ponieważ stanowi on podstawę ustawodawstwa dotyczącego dostępności w większości krajów na świecie i jest uważany za najbardziej wiarygodny i skuteczny zestaw standardów dostępności na świecie.

Zgodnie z BGG wszystkie federalne instytucje publiczne działające w sferze cyfrowej są zobowiązane do uczynienia następujących obszarów wolnymi od barier:

strony internetowe (w tym intranety i ekstranety), aplikacje i elektroniczne procesy administracyjne (por. § 12a ust. 1 BGG).

Obowiązek projektowania bez barier dotyczy również innych treści zintegrowanych ze stronami internetowymi, takich jak pliki PDF, filmy wideo i grafiki.

Zakres projektu bez barier opiera się ogólnie na możliwych normach technicznych. Dla władz federalnych wynikają one z rozporządzenia o technologii informacyjnej bez barier 2.0 (BITV 2.0). Zaktualizowane BITV 2.0 odnosi się do zharmonizowanych norm opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Obecnie jest to EN 301 549 V.2.1.2 (2018-08), która z kolei odnosi się do WCAG. Wymóg udostępnienia stron internetowych zgodnie z „aktualnym stanem techniki” oznacza, że należy zrobić to, co jest technicznie możliwe. Przykładowo, aktualna jest prawdopodobnie norma ISO 14289-1:2012-07 dotycząca dostępnego projektowania plików PDF (norma PDF/UA), chociaż ta norma nie jest częścią normy EN 301 549 V.2.1.2 (2018-08).

Na stronie internetowej musi być również zintegrowane oświadczenie o dostępności. Należy podać, które części lub treści strony internetowej lub aplikacji nie zostały (jeszcze) zaprojektowane jako w pełni dostępne i dlaczego. Jeśli jest to możliwe, należy podać odniesienie do dostępnych alternatywnych treści. Oświadczenie musi być dostępne na stronie głównej i na każdej stronie witryny. W przypadku aplikacji mobilnych wystarczy publikacja w miejscu, gdzie można pobrać aplikację lub na stronie internetowej danego organu sektora publicznego.

Na stronie internetowej lub w aplikacji musi być możliwość przekazania informacji zwrotnej, aby zgłosić operatorowi strony internetowej (zwłaszcza) istniejące bariery. Ten ostatni musi odpowiedzieć na informację zwrotną w ciągu jednego miesiąca. Mechanizm informacji zwrotnej ma być zintegrowany ze stroną internetową/aplikacją jako dodatek do oświadczenia o dostępności. W przypadku stron internetowych mechanizm informacji zwrotnej – jak również oświadczenie o dostępności – powinien być dostępny z każdej strony witryny; w przypadku aplikacji wystarczy zintegrowanie z nawigacją.

Ponieważ możliwość przekazania informacji zwrotnej jest procesem interaktywnym, należy osiągnąć dla niej wyższy poziom dostępności (por. § 3 ust. 4). Powinno to odpowiadać poziomowi AAA wytycznych dotyczących dostępności treści internetowych (WCAG) 2.1. Tło: Norma EN 301 549 V2.1.2 (2018-08), która jest obecnie zalecana dla dostępnego projektowania, odnosi się do kryteriów sukcesu poziomu AA WCAG 2.1 dla dostępnego projektowania stron internetowych, ale w załączniku wymienia tylko kryteria sukcesu poziomu AAA w celach informacyjnych, czyli bez zobowiązań.

Dyrektywa UE zakreśliła krąg zobowiązanych instytucji publicznych znacznie szerzej niż dotychczas obowiązująca ustawa o równości osób niepełnosprawnych (BGG). Zgodnie z dyrektywą UE, wszystkie te podmioty, które są zobowiązane do przestrzegania przepisów UE dotyczących zamówień publicznych, są również zobowiązane do zapewnienia dostępności stron internetowych i aplikacji mobilnych. Dla federalnych instytucji publicznych ustawodawca federalny wprowadził to w § 12 zdanie 1 numery 2 i 3 BGG.

Organizatorzy projektów i inni odbiorcy środków finansowych są zatem zobowiązani do zapewnienia dostępności cyfrowej, jeżeli podlegają § 12 zdanie 1 numery 2 lub 3 BGG. Jednym z wymienionych tam warunków jest finansowanie w ponad 50 procentach przez Federację (por. rozdział 12, zdanie pierwsze, numery 2 i 3, każda litera a)). Granty – czy to instytucjonalne, czy związane z projektem – stanowią finansowanie przez rząd federalny.

Europejski akt dostępności (EAA) to rozporządzenie przyjęte przez UE w kwietniu 2019 r., które nakazuje dostępność produktów i usług cyfrowych.

EN 301549 jest dokumentem opracowanym przez Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI). EN 301549 określa oficjalne standardy dostępności stron internetowych.

Regulacja dostępności stron internetowych to długi proces, który rozpoczął się w latach 2000. Od tego czasu władze UE uwzględniają potrzeby obywateli niepełnosprawnych w swoich decyzjach politycznych.

W 2006 r. uchwalono Deklarację Ryską, w której za cel na najbliższe lata uznano pełną dostępność Internetu.

W 2010 roku przyjęto Europejską Strategię w sprawie Niepełnosprawności, której celem jest ujednolicenie wymagań dotyczących dostępności dla niepełnosprawnych obywateli we wszystkich państwach członkowskich UE.

W 2015 roku została opublikowana przez ETSI pierwsza wersja normy EN 301549, dokument ten wyznacza standardy dostępności dla sektora prywatnego.

W 2016 roku dyrektywa o dostępności stron internetowych zobowiązała wszystkie służby publiczne do udostępnienia swoich stron internetowych i związanych z nimi aplikacji mobilnych użytkownikom z niepełnosprawnościami.

Najnowsza wersja normy EN 301549 została opublikowana w 2018 roku na podstawie wytycznych dotyczących dostępności treści internetowych (WCAG) konsorcjum World Wide Web (W3C). Te zdefiniowane standardy dostępności zostały zapisane w prawie wraz z przyjęciem EAA w 2019 roku.

EAA daje prywatnym firmom pięć lat na spełnienie wymogów dostępności. Te pięć lat kończy się 28 czerwca 2025 roku.

EAA nie definiuje żadnych specyficznych dla danego kraju standardów dostępności lub wymogów zgodności, lecz jak zwykle pozostawia szczegółowe opracowanie w gestii poszczególnych krajów członkowskich. EAA definiuje jednak wymagania dotyczące użyteczności, które są oparte na WCAG 2.1. np. że żadna strona internetowa czy usługa cyfrowa nie powinna być ograniczona do jednego sposobu interakcji. Na przykład treści audio muszą być dostępne również poprzez napisy, a tekst pisany musi być dostępny również poprzez czytnik ekranu.

EAA nie jest pomyślana jako ogólne prawo, które dotyczy wszystkich. Produkty i usługi objęte nową ustawą to na przykład:

• Komputery i systemy operacyjne
• Usługi telefoniczne i związany z nimi sprzęt
• Medialne usługi audiowizualne, takie jak transmisja telewizyjna i związany z nią sprzęt konsumencki
• Usługi związane z transportem lotniczym, autobusowym, kolejowym i innym transportem osób
• Usługi bankowe
• eBooki
• eCommerce

Chociaż rozporządzenie jest pierwotnie skierowane do grup publicznych i państwowych, pośrednio dotyczy również firm prywatnych. Firmy świadczące usługi dla agencji rządowych w Europie muszą zapewnić, że ich standardy dostępności spełniają wymagania Ustawy. EAA wymaga ponadto, aby wszystkie usługi internetowe świadczone przez firmy były dostępne dla osób niepełnosprawnych.

Dyrektywa UE określa okresy przejściowe i dodatkowe wymagania: Zgodnie z tym, nowo uruchomione strony internetowe musiały być oferowane bez barier do września 2019 roku, już istniejące – do września 2020 roku. Wnioski mobilne mają przedłużony termin do czerwca 2021 roku. Ponadto operator strony internetowej musi opublikować oświadczenie o dostępności i zaoferować użytkownikom możliwość wyrażenia opinii.

Wymagania dotyczące realizacji dostępności stron internetowych są w Niemczech uregulowane w ustawie o równouprawnieniu osób niepełnosprawnych oraz w rozporządzeniu o technologii informacyjnej bez barier.

Organy administracji federalnej są zobowiązane ustawą o równych szansach dla osób niepełnosprawnych (BGG) do stworzenia swoich stron internetowych bez barier. Wraz z nowelizacją BGG w 2016 roku dodano regulacje dotyczące dostępnego intranetu. W lipcu 2018 r. została ona dostosowana pod kątem dyrektywy UE nr 2102. Weszły w życie następujące ważne zmiany:

• Usunięcie niejasnego „stopniowego” wdrażania – wymagania są teraz stosowane bezpośrednio
• Rozporządzenie o dostępności elektronicznie wspieranych procesów administracyjnych od 2021 r.
• Odstępstwo w przypadku nieproporcjonalnego obciążenia
• Obowiązek przygotowania oświadczenia o dostępności z mechanizmem informacji zwrotnej
• Utworzenie federalnego organu nadzorującego dostępność technologii informacyjnych w postaci odrębnego, niezależnego departamentu Niemieckiego Ubezpieczenia Emerytalnego Knappschaft-Bahn-See (§ 13 BGG)
• Postępowanie egzekucyjne odbywa się w organie pojednawczym, od 2016 r. jest nim pełnomocnik rządu federalnego ds. osób niepełnosprawnych

Obowiązujące wymagania są określone w rozporządzeniu o technologii informacyjnej bez barier (BITV). BITV 2.0 opiera się na wymaganiach normy EN 301 549, która odnosi się do WCAG.

W przypadku instytucji publicznych krajów związkowych i gmin dostępność stron internetowych jest regulowana przez ustawy i rozporządzenia państwowe:

• Badenia-Wirtembergia: Ustawa o równouprawnieniu osób niepełnosprawnych – L-BGG i rozporządzenie wykonawcze L-BGG, Biuro monitoringu dostępności mediów Badenii-Wirtembergii przy Niemieckim Zakładzie Ubezpieczeń Emerytalnych Badenii-Wirtembergii.
• Bawaria: Bawarska ustawa o równych szansach dla osób niepełnosprawnych – BayBGG i Bawarskie rozporządzenie o technologii informacyjnej bez barier – BayBITV, organ monitorujący przy Państwowym Urzędzie ds.
• Berlin: Ustawa o ICT bez barier Berlin – BIKTG Bln, organ monitorujący przy Senackiej Administracji Spraw Wewnętrznych i Sportu
• Brandenburgia: Ustawa o równości szans dla osób niepełnosprawnych – BbgBGG, Rozporządzenie o technologii informacyjnej bez barier – BbgBITV, Organ kontrolny przy Państwowym Urzędzie ds.
• Brema: Ustawa o równości szans dla osób niepełnosprawnych w Bremie – BremBGG, organem monitorującym jest Centralne Biuro ds.
• Hamburg: Hamburska ustawa o równouprawnieniu osób niepełnosprawnych – HmbGbM, Hamburskie rozporządzenie o technologii informacyjnej bez barier – HmbBITVO, Biuro Monitoringu przy Biurze Informatyki i Cyfryzacji (ITD) Kancelarii Senatu.
• Hesja: Heska ustawa o równouprawnieniu osób niepełnosprawnych – HessBGG, Heskie rozporządzenie o technologiach informacyjnych bez barier – BITV HE 2019, Organ monitorujący technologie informacyjne bez barier przy Radzie Regionalnej Gießen.
• Meklemburgia-Pomorze Przednie: Ustawa o równości osób niepełnosprawnych – LBGG M-V, Rozporządzenie o stronach internetowych bez barier Meklemburgia-Pomorze Przednie – BWebVO M-V, Organ monitorujący Ministerstwo Spraw Społecznych, Integracji i Równości
• Dolna Saksonia: Ustawa o równości osób niepełnosprawnych w Dolnej Saksonii -NBGG, organ monitorujący w Ministerstwie Spraw Społecznych, Zdrowia i Równouprawnienia.
• Nadrenia Północna-Westfalia: Ustawa o równych szansach dla osób niepełnosprawnych w Nadrenii Północnej-Westfalii – BGG NRW i Rozporządzenie o technologii informacyjnej bez barier w Nadrenii Północnej-Westfalii – BITVNRW, organ monitorujący przy Ministerstwie Pracy, Zdrowia i Spraw Socjalnych kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia.
• Nadrenia-Palatynat: Ustawa o równości osób niepełnosprawnych – LGGBehM, Rozporządzenie o technologii informacyjnej bez barier Nadrenia-Palatynat – BITV RP
• Saara: Ustawa o równych szansach dla osób niepełnosprawnych w Saarze – SBGG, Rozporządzenie o równych szansach dla osób niepełnosprawnych w Saarze – SBGVO
• Saksonia: Saksońska ustawa o włączeniu społecznym i ustawa o stronach internetowych bez barier, organ monitorujący przy Niemieckim Centrum Czytelnictwa bez Barier (czytaj dzb)
• Saksonia-Anhalt: Ustawa o równości szans dla osób niepełnosprawnych w Saksonii-Anhalt – BGG LSA, Krajowy Urząd ds. dostępności w Kasie Chorych w Saksonii-Anhalt
• Szlezwik-Holsztyn: Ustawa o równych szansach dla osób niepełnosprawnych w Szlezwiku-Holsztynie (Landesbehindertengleichstellungsgesetz – LBGG), Rozporządzenie państwowe w sprawie wolnego od barier dostępu do stron internetowych i aplikacji mobilnych władz publicznych – BFWebV SH
• Turyngia: Ustawa Turyngii o dostępie bez barier do stron internetowych i aplikacji mobilnych instytucji publicznych – ThürBarrWebG, Centralne Biuro Monitorowania Dostępu bez Barier Cyfrowych przy Ministerstwie Finansów Turyngii.