Wij maken uw site wettelijk conform
Elke website wordt toegankelijk voor elke beperking
Wij maken websites bruikbaar en tastbaar voor iedereen, ongeacht handicap, stoornis, ziekte of verwonding.
BlindheidMotorische beperkingCognitieve stoornissenKleurenblindheidEpilepsieWazig zichtLeeftijd& meer
Onze oplossing is permanent en blijft werken, zelfs na updates en uitbreidingen.
Relevantie van de WCAG voor uw bedrijf
Informatie over WCAG 2.2
WCAG staat voor Web Content Accessibility Guidelines en bevat richtlijnen voor de toegankelijkheid van inhoud op het internet. WCAG is de norm voor wetgeving over de toegankelijkheid van webinhoud in de meeste landen ter wereld.
De WCAG zijn opgesteld door het World Wide Web Consortium, beter bekend als W3C, om de toegankelijkheid van websites te verbeteren. Het W3C werd in oktober 1994 opgericht in het MIT Laboratory for Computer Science (MIT/LCS). Tot de stichtende leden behoren verschillende topwetenschappers en aan het einde van 2019 had de organisatie meer dan 440 leden, waaronder leiders uit het bedrijfsleven, non-profitorganisaties, universiteiten en verschillende overheidsinstellingen.
W3C richtte zich oorspronkelijk op de standaardisatie van webprotocollen zodat websites en webtools compatibel met elkaar zijn. Elke W3C-standaard wordt meerdere keren beoordeeld, getest en geanalyseerd voordat hij wordt goedgekeurd door de leden.
Internettoegankelijkheid was een van de eerste onderwerpen die door het W3C werd behandeld. De eerste versie van de WCAG werd gepubliceerd in 1999. Deze werd in 2018 herzien, wat resulteerde in de WCAG 2.1-richtlijn die we nu kennen.
Principes van de WCAG
De volledige WCAG is ongelooflijk lang en complex en bevat veel verschillende punten en vereisten voor de beheerder van een website. Het basisprincipe van alle uitgewerkte punten is echter gebaseerd op 4 essentiële principes: waarneembaar, bedienbaar, begrijpelijk en robuust.
Hier volgen de details:
Richtlijnen als norm voor wetten
Toegankelijkheidswetten
De WCAG is geen wet, maar veel overheden hebben de richtlijnen overgenomen als standaard voor hun toegankelijkheidswetten. Hier volgt een kort overzicht van toegankelijkheidswetten in de Europese Unie:
In 2010 hebben EU-functionarissen WCAG 2.0 niveau AA verplicht gesteld voor alle officiële EU-websites en dit uitgebreid naar alle webplatforms voor de publieke sector. In 2018 werden de WCAG 2.1-criteria opgenomen. De EU heeft WCAG ook aangenomen als norm voor de nieuwe Europese toegankelijkheidswet (EAA), die in 2025 van kracht wordt naast de huidige regels.
Het negeren van WCAG brengt juridische risico’s met zich mee, aangezien het de ruggengraat vormt van de toegankelijkheidswetgeving in de meeste landen over de hele wereld en erkend wordt als de meest betrouwbare en effectieve set toegankelijkheidsstandaarden ter wereld.
Op wie is de wet van toepassing?
Volgens de BGG zijn alle federale overheidsinstanties verplicht om de volgende gebieden toegankelijk te maken in het digitale domein:
Websites (inclusief intranetten en extranetten), apps en elektronische administratieve processen (zie artikel 12a lid 1 BGG).
De verplichting voor een drempelvrij ontwerp geldt ook voor andere inhoud die in de website is geïntegreerd, zoals PDF-bestanden, video’s en afbeeldingen.
De algemene reikwijdte van het toegankelijke ontwerp is gebaseerd op de mogelijke technische normen. Voor federale overheden vloeien deze voort uit de Barrièrevrije Informatietechnologie Verordening 2.0 (BITV 2.0). De bijgewerkte BITV 2.0 verwijst naar de geharmoniseerde normen die zijn gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie. Dit is momenteel EN 301 549 V.2.1.2 (2018-08), die op zijn beurt verwijst naar de WCAG. De eis om websites toegankelijk te maken volgens de “stand van de techniek” betekent dat ook moet worden gedaan wat technisch mogelijk is. Zo is de ISO-norm 14289-1:2012-07 voor het toegankelijk ontwerpen van PDF-bestanden (PDF/UA-norm) waarschijnlijk de stand van de techniek, hoewel deze norm geen deel uitmaakt van EN 301 549 V.2.1.2 (2018-08).
Er moet ook een toegankelijkheidsverklaring in de website worden geïntegreerd. Hierin moet worden vermeld welke delen of inhoud van de website of app (nog) niet volledig toegankelijk zijn en waarom. Indien beschikbaar moet worden verwezen naar toegankelijke alternatieven voor inhoud. De verklaring moet toegankelijk zijn vanaf de homepage en elke pagina van een website. In het geval van mobiele applicaties is publicatie op de plaats waar de applicatie kan worden gedownload of op de website van het betreffende openbare lichaam voldoende.
De website of app moet de mogelijkheid bieden om feedback te geven om (met name) bestaande belemmeringen aan de websitebeheerder te melden. De beheerder moet binnen een maand reageren op de feedback. Het feedbackmechanisme moet worden geïntegreerd in de website/app, naast de toegankelijkheidsverklaring. In het geval van websites moet het feedbackmechanisme – evenals de toegankelijkheidsverklaring – toegankelijk zijn vanaf elke pagina van een website; in het geval van apps is integratie in de navigatie voldoende.
Aangezien de mogelijkheid om feedback te geven een interactief proces is, moet hiervoor een hoger toegankelijkheidsniveau worden bereikt (zie Sectie 3 (4)). Dit moet overeenkomen met niveau AAA van de Web Content Accessibility Guidelines (WCAG) 2.1. Achtergrond: De momenteel voorgeschreven norm EN 301 549 V2.1.2 (2018-08) voor toegankelijk ontwerp verwijst naar de succescriteria van niveau AA van WCAG 2.1 voor toegankelijk ontwerp van het web, maar vermeldt de succescriteria van niveau AAA alleen ter informatie, d.w.z. zonder verplichting, in de bijlage.
Voor wie geldt de wet behalve voor lokale overheden?
De EU-richtlijn heeft de kring van verplichte overheidsinstanties aanzienlijk uitgebreid in vergelijking met de vorige Wet Gelijke Behandeling Gehandicapten (BGG). Volgens de EU-richtlijn zijn alle instanties die verplicht zijn om te voldoen aan de EU-regelgeving voor het plaatsen van overheidsopdrachten, ook verplicht om de toegankelijkheid van websites en mobiele applicaties te garanderen. De federale wetgever heeft dit voor federale overheidsinstanties geïmplementeerd in artikel 12 zin 1 nummers 2 en 3 BGG.
Projectorganisatoren en andere subsidieontvangers zijn daarom verplicht om te zorgen voor digitale toegankelijkheid als ze vallen onder artikel 12 zin 1 nummers 2 of 3 BGG. Een van de vereisten is een financiering van meer dan 50% door de federale overheid (zie artikel 12 zin 1 nummers 2 en 3, letter a) in elk geval). Subsidies – of ze nu institutioneel of projectgerelateerd zijn – vormen federale financiering.
Toegankelijkheid voor digitale producten en diensten
Informatie over EAA/EN301549
De European Accessibility Act (EAA) is een verordening die in april 2019 door de EU is aangenomen en die toegankelijkheid voor digitale producten en diensten voorschrijft.
EN 301549 is een document dat is gemaakt door het Europees Normalisatie-instituut voor Telecommunicatie (ETSI). EN 301549 definieert officiële normen voor webtoegankelijkheid.
Wanneer werden EAA en EN 301549 van kracht?
De regulering van webtoegankelijkheid was een langdurig proces dat in de jaren 2000 begon. Sindsdien houden EU-autoriteiten in hun beleidsbeslissingen rekening met de behoeften van burgers met een handicap.
De belangrijke mijlpalen op weg naar webtoegankelijkheid waren de volgende:
In 2006 werd de Verklaring van Riga uitgegeven, waarin volledige internettoegankelijkheid als doel werd gesteld voor de komende jaren.
De Europese strategie inzake handicaps werd in 2010 aangenomen om de toegankelijkheidsvereisten voor gehandicapte burgers in alle EU-lidstaten te harmoniseren.
In 2015 werd de eerste versie van EN 301549 gepubliceerd door ETSI, waarin de toegankelijkheidsnormen voor de particuliere sector werden gedefinieerd.
In 2016 verplichtte de Web Accessibility Directive alle overheidsdiensten om hun websites en bijbehorende mobiele applicaties toegankelijk te maken voor gebruikers met een handicap.
De nieuwste versie van EN 301549 werd in 2018 gepubliceerd op basis van de Web Content Accessibility Guidelines (WCAG) van het World Wide Web Consortium (W3C). Deze gedefinieerde toegankelijkheidsnormen werden in 2019 wettelijk verankerd met de goedkeuring van de EAA.
De EAA geeft particuliere ondernemingen vijf jaar de tijd om aan de toegankelijkheidseisen te voldoen. Deze vijf jaar lopen af op 28 juni 2025.
Wat zijn de eisen van de EAA?
De EAA definieert geen landspecifieke toegankelijkheidsnormen of nalevingsvereisten, maar laat de gedetailleerde uitwerking zoals gebruikelijk over aan de soevereiniteit van de individuele aangesloten landen. De EAA definieert echter wel bruikbaarheidseisen die gebaseerd zijn op WCAG 2.1, zoals dat geen enkele website of digitale dienst beperkt mag zijn tot één enkele interactiemodus. Bijvoorbeeld, audio-inhoud moet ook toegankelijk zijn via bijschriften en geschreven tekst moet ook toegankelijk zijn via een schermlezer.
Wie moet voldoen aan de EAA?
De EAA is niet ontworpen als een algemene wet die voor iedereen geldt. De producten en diensten die onder de nieuwe wet vallen zijn bijvoorbeeld
- Computers en besturingssystemen
- Telefoondiensten en aanverwante apparatuur
- Audiovisuele mediadiensten, zoals televisie-uitzendingen en aanverwante consumentenapparatuur
- Diensten in verband met lucht-, bus-, trein- en ander personenvervoer
- Bancaire diensten
- eBooks
- e-commerce
Hoewel de verordening oorspronkelijk gericht is op overheids- en overheidsgroepen, is deze indirect ook van invloed op particuliere bedrijven. Bedrijven die diensten leveren aan overheidsorganisaties in Europa moeten ervoor zorgen dat hun toegankelijkheidsnormen voldoen aan de eisen van de wet. De EAA vereist ook dat alle online diensten van bedrijven toegankelijk zijn voor mensen met een handicap.
De EU-richtlijn definieert overgangsperioden en aanvullende eisen: Zo moeten nieuwe websites toegankelijk zijn tegen september 2019 en bestaande websites tegen september 2020. Voor mobiele applicaties geldt een verlengde deadline tot juni 2021. Daarnaast moet de exploitant van de website een toegankelijkheidsverklaring publiceren en gebruikers een feedbackmogelijkheid bieden.
Wet op de gelijkheid van personen met een handicap
Duitse wetgeving
De voorschriften over hoe de toegankelijkheid van websites in Duitsland moet worden geïmplementeerd, zijn vastgelegd in de Wet Gelijke Behandeling Gehandicapten en de Verordening Toegankelijke Informatietechnologie.
De federale wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap (BGG) verplicht federale overheden om hun websites toegankelijk te maken. Met de wijziging van de BGG in 2016 werden voorschriften voor een toegankelijk intranet toegevoegd. In juli 2018 werd deze aangepast aan EU-richtlijn 2102. De volgende belangrijke wijzigingen werden van kracht:
Toepassingsgebied uitgebreid tot federale overheidsinstanties (artikel 12 BGG)
- Schrappen van de ongedefinieerde “geleidelijke” implementatie – de vereisten zijn nu direct van toepassing
- Verordening over de toegankelijkheid van elektronisch ondersteunde administratieve processen vanaf 2021
- Vrijstelling in geval van onevenredige belasting
- Verplichting om een toegankelijkheidsverklaring met feedbackmechanisme op te stellen
- Oprichting van een federaal controlecentrum voor de toegankelijkheid van informatietechnologie in de vorm van een afzonderlijke, onafhankelijke afdeling van de Duitse pensioenverzekering Knappschaft-Bahn-See (§ 13 BGG)
- Handhavingsprocedures worden behandeld door een arbitrage-instantie, die sinds 2016 de federale regeringscommissaris voor zaken met betrekking tot personen met een handicap is.
De eisen die van toepassing zijn, zijn vastgelegd in de Verordening Barrièrevrije Informatietechnologie (BITV). De BITV 2.0 is gebaseerd op de vereisten van EN 301 549, die verwijst naar de WCAG.
Staatswetten inzake toegankelijke informatietechnologie in overeenstemming met EU-richtlijn 2102
Voor overheidsinstanties in de federale staten en gemeenten wordt online toegankelijkheid geregeld door staatswetten en staatsspecifieke verordeningen:
- Baden-Württemberg: Staatswet inzake gelijke behandeling voor personen met een handicap – L-BGG en uitvoeringsverordening L-BGG, Waarnemingscentrum voor de toegankelijkheid van de media Baden-Württemberg bij de Duitse pensioenverzekering Baden-Württemberg.
- Beieren: Beierse wet inzake gelijkheid voor personen met een handicap – BayBGG en Beierse verordening inzake barrièrevrije informatietechnologie – BayBITV, toezichthoudende instantie bij het staatsbureau voor digitalisering, breedband en landmeting.
- Berlijn: Barrierefreie-IKT-Gesetz Berlin – BIKTG Bln, controlecentrum bij het Senaatsdepartement voor Binnenlandse Zaken en Sport
- Brandenburg: Brandenburgse wet inzake gelijke behandeling voor personen met een handicap – BbgBGG, Brandenburgse verordening inzake barrièrevrije informatietechnologie – BbgBITV, controlecentrum bij het staatsbureau voor sociale zaken en zorg.
- Bremen: Bremen Wet Gelijke Kansen voor Gehandicapten – BremBGG, controlecentrum is het Centraal Bureau voor Barrièrevrije Informatietechnologie.
- Hamburg: Hamburgse wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap – HmbGGbM, Hamburgse verordening inzake barrièrevrije informatietechnologie – HmbBITVO, toezichthoudende instantie bij het bureau voor IT en digitalisering (ITD) van de kanselarij van de senaat.
- Hessen: Hessische wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap – HessBGG, Hessische verordening inzake barrièrevrije informatietechnologie – BITV HE 2019, Waarnemingscentrum voor barrièrevrije IT bij de regionale raad van Giessen.
- Mecklenburg-Vorpommern: Wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap – LBGG M-V, Verordening drempelvrije websites Mecklenburg-Vorpommern – BWebVO M-V, Waarnemingscentrum Ministerie van Sociale Zaken, Integratie en Gelijkheid.
- Nedersaksen: Nedersaksische wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap (Niedersächsisches Behindertengleichstellungsgesetz -NBGG), controlecentrum bij het ministerie van Sociale Zaken, Volksgezondheid en Gelijkheid.
- Noordrijn-Westfalen: Behindertengleichstellungsgesetz Nordrhein-Westfalen – BGG NRW en Barrierefreie-Informationstechnik-Verordnung Nordrhein-Westfalen – BITVNRW, toezichthoudende instantie bij het ministerie van Arbeid, Volksgezondheid en Sociale Zaken van de deelstaat Nordrhein-Westfalen.
- Rijnland-Palts: Staatswet inzake de gelijkheid van mensen met een handicap – LGGBehM, Verordening barrièrevrije informatietechnologie Rijnland-Palts – BITV RP
- Saarland: Wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap van Saarland – SBGG, Verordening inzake de gelijkheid van personen met een handicap van Saarland – SBGVO
- Saksen: Saksische integratiewet en wet op toegankelijke websites, toezichthoudende instantie bij het Duitse centrum voor toegankelijk lezen (lees dzb)
- Saksen-Anhalt: Wet inzake de gelijkheid van personen met een handicap Saksen-Anhalt – BGG LSA, Staatscentrum voor toegankelijkheid bij de ongevallenverzekering van Saksen-Anhalt
- Sleeswijk-Holstein: wet inzake gelijke kansen voor mensen met een handicap in Sleeswijk-Holstein (Landesbehindertengleichstellungsgesetz – LBGG), staatsverordening inzake drempelvrije toegang tot websites en mobiele toepassingen van overheidsinstanties – BFWebV SH
- Thüringen: Thüringse wet inzake barrièrevrije toegang tot websites en mobiele applicaties van overheidsinstanties – ThürBarrWebG, Centraal Controlecentrum voor Digitale Toegankelijkheid bij het Thüringse Ministerie van Financiën